miércoles, 3 de julio de 2024

Gustav Holst: Discografía (y II)

 

Los Planetas (segunda parte)

 

1980 Philips     Ozawa/CoroConservNuevaInglaterra/OSinfBoston

                        6’46+07’53+4’08+8’02+08’44+5’41+8’11=49’25          8,5/8,5

1981 DG          Karajan/CoroRIAS/OFilBerlín 

7’21+08’37+4’16+7’36+09’22+6’03+8’47=52’02          9/9

1981 Sony        Maazel/MaîtriseRadioFrancia/ONacionalFrancia          

7’49+07’08+4’03+7’29+08’29+5’43+8’03=49’10          9,5/8,5

1987 Telarc      Previn/CoroFestBrighton/ORoyalPhilharmonic

                        7’13+08’48+3’57+7’49+09’06+5’53+7’53=50’39          9/9

1987 Decca      Dutoit/Coro&OSinfMontreal

                        7’11+09’39+4’01+8’01+09’53+6’05+8’01=52’28          9/9

1989 DG          Levine/Coro&OSinfChicago

                        7’25+07’24+3’45+7’33+09’08+5’44+8’12=49’11          8,5/9

1989 Philips     C.Davis/CoroRadioBerlín/OFilBerlín   

7’00+08’03+4’10+8’10+08’53+5’52+6’46=49’15          9,5/9

1992 Phoenix   Svetlanov/TheSixteen/OPhilharmonia  

8’43+08’49+4’11+8’48+09’52+8’39+9’12=55’32          8/8

1994 Teldec      A.Davis/Coro&OSinfBBC

                        6’42+08’43+3’40+8’08+09’28+6’16+7’20=50’17          8/8

1995 DG          Gardiner/CoroMonteverdi/OPhilharmonia

                        8’03+07’37+3’51+7’17+09’13+5’34+8’11=49’46          7,5/9

2003 LSO         C.Davis/Coro&OSinfLondres   

7’11+08’21+4’16+8’06+09’40+5’57+6’43=50’17          9/8,5               

2006 EMI         Rattle/CoroRadioBerlín/OFilBerlín      

7’25+08’59+4’02+8’02+09’35+6’04+7’01=51’08          9,5/9,5

2009 Telarc      P.Järvi/Coro&OSinfCincinnati 

6’59+09’31+3’56+8’01+10’00+5’55+7’55=52’17          7/8

2010 LPO         Jurowski/Coro&OFilLondres

                        6’28+06’51+3’46+7’05+07’23+5’38+6’40=42’59          8/7

2011 Chandos  A.Davis/CoroCámaraManchester/OFilBBC

7’14+08’04+3’40+8’09+09’28+6’17+7’19=49’35          9/10

*2013 Signum  Salonen/Coro&OPhilharmonia                                    

                        7’10+08’10+4’12+7’42+08’40+5’03+7’05=48’02          8,5/8

2019 Bis           Litton/Coro&OFilBergen

                        7’19+07’51+4’03+8’00+09’13+5’40+7’59=50’05          7/8,5

 

La grabación de Los Planetas por el propio Gustav Holst, con la Sinfónica de Londres en 1926, es la más próxima al año de composición de la obra, y la dirige el autor, así que -siguiendo los criterios de los historicistas, de los “históricamente [bien] informados”- es, sin la menor discusión, la más y mejor históricamente informada de todas. Pues bien, ¿por qué será que ningún director que haya grabado después la famosa suite sigue los pasos de esa interpretación? Mientras más se aparten de ella, y todas (las 32 que he escuchado) se apartan severamente, más históricamente desinformadas son, y, por tanto, más inaceptables. Sin embargo, no ocultaré que a mí escuchar la grabación del autor me ha desatado la risa (el 2 que le encasquetado no parece excesivo). En 6 de los 8 planetas, Holst corre más que nadie de los 31 restantes. Y, de lejos, es en conjunto la más rápida de todas: 42’23” frente a los 50’ de media.

¡Nada, hay que volver a imitarla si queremos conocer las verdaderas intenciones del compositor, si queremos volver a las fuentes, reencontrar el auténtico estilo de la época, y bla bla bla! ¿No es así? ¿Quién osa contradecir estos argumentos?

Hablando ahora en serio: todavía no he encontrado a nadie que me explique satisfactoriamente el porqué de ese empeño en afirmar que hay que hacer sonar la música como lo fue en su momento*. ¡Sabemos cómo eran Los Planetas originales, auténticos, cómo los quería su autor! ¿Qué hacemos, entonces, apartándonos de esa verdad única, incontrovertible?... ¿Así pues, son espurias las demás versiones, un fraude, como decía Stravinsky de las grabaciones de sus obras por otros directores?

*En Radio Clásica se escucha a menudo un anuncio que dice algo así: “Llegará el momento en que nos parezca increíble que la música de otras épocas se ha tocado con instrumentos que entonces no existían”. Pues bien, yo digo que vais aviaos, porque ese momento no llegará: seguirá habiendo transcripciones (del laúd barroco a la guitarra, por ejemplo), seguirá tocándose a Bach o a Scarlatti en el piano moderno. ¡Fuera fundamentalistas!

 

St Paul’s Suite, op. 29 (1913)

1992 Decca      Christopher Hogwood/OCámStPaul      12’33   8/8

1994 EMI         Yehudi Menuhin/EnglishChamber        12’31   9/9

2007 Naxos      Howard Griffiths/EnglishSinfonia        12’23   8/9

 

Sinfonía The Costwolds”, op. 8 (1900)

2012 Naxos      JoaAnn Falletta/OdelUlster       3’34+8’34+4’54+5’58   8/8,5

 

A Somerset Rhapsody, op. 21/1 (1907)

1994 EMI         Yehudi Menuhin/EnglishChamber        9’16     9/9

1994 Chandos  Richard Hickox/OSinfLondres              9’29     8/9

1998 Naxos      David Lloyd-Jones/ORealNacEscocia    9’38     8/8

 

Suite Japonesa, op. 33 (1915)         

2011 Chandos  Andrew Davis/OFilBBC           11’38   9/10

2012 Naxos      JoAnn Falletta/OdelUlster        10’13   8/9

……………..

 

Fantasía, op. 51 (soprano, coro y orquesta) (1930)

1964 EMI         Janet Baker/PurcellSingers/EnglishChamber/Imogen Holst

                        17’14               8,5/8

1993 Hyperion  Lynne Dawson/GuildfordChoralSociety/ORoyalPhilh/

                        Hilary Davan Wetton   18’17   8/9

 

Himno a Jesús, op. 37 (1917)

1963 Decca      Sir Adrian Boult/Coro&OSinfBBC       21’46   7,5/7,5

1977 EMI         Charles Groves/CorosSinfLondres&CatedralStPaul/OFilLondres          

                                                                                   22’14   7/8

1991 Chandos  Richard Hickox/Coro&OSinfLondres    22’24   8,5/9

2013 Hallé        Sir Mark Elder/Coro&OHallé                21’54   8/8,5

 

The morning of the year (La mañana del año), op. 45/2 (1927)

2009 Chandos  Richard Hickox/JoyfulCompanySingers/ONacBBCGales  21’02  8/9

 

The golden goose (La oca dorada), op. 45/1 (1926)

2009 Chandos  Richard Hickox/JoyfulCompanySingers/ONacBBCGales  24’46  8/9

 

Primera Sinfonía Coral, op. 41 (1925)

1993 Hyperion  Lynne Dawson/GuildfordChoralSociety/ORoyalPhilh/

                        Hilary Davan Wetton               49’03   7/9

 

Savitri, op. 25 (1908)

1966 Decca      Janet Baker, Robert Tear, Thomas Hemsley/PurcellSingers/

                        EnglishChamber/Imogen Holst                                     30’43   9/8

1987 Hyperion  Felicity Palmer, Philip Langridge, Stephen Varcoe/

                        HickoxSingers/CityLondonSinfonia/Richard Hickox     31’23   8/9

 

lunes, 1 de julio de 2024

Gustav Holst: Discografía (I)

 

Gustav Holst (1874-1934)

 

El compositor británico, conocido fuera de su país tan solo por la suite

Los Planetas -una obra desigual pero con grandes hallazgos, no solo orquestales,

de la que se hallan innumerables ecos en la música cinematográfica-

es autor de música generalmente amable, inofensiva, pero entre la que aparece

un poema sinfónico casi desconocido, pero de considerable valor: Egdon Heath,

homenaje a Thomas Hardy, compuesto 11 años después de su gran

éxito internacional.

 

Beni Mora, op. 29/1 (1910)

1958 EMI         Sargent/OFilLondres                            5’24+2’54+5’52            7/7

1998 Naxos      David Lloyd-Jones/ORealNacEscocia    6’18+4’00+7’09            8/8

2011 Chandos  Andrew Davis/OFilBBC                       6’08+3’55+6’56            9/10

 

Brook Green Suite (1933)

1994 EMI         Yehudi Menuhin/EnglishChamber        7’05     9/9

2007 Naxos      Howard Griffiths/EnglishSinfonia        6’00     8/9

 

Canción de la noche (violín y orquesta) (1905)

2007 Naxos      Janice Graham/EnglishSinfonia/Howard Griffiths         8’15     8/9

 

Concierto fugado, op. 40/2 (flauta, oboe y cuerda) (1923)

1992 Decca      Julia Bogorad/Kathryn Greenbank/OCámStPaul/

Christopher Hogwood   1’46+2’55+2’45            8/8      

1994 EMI         Jonathan Snowden/David Theodore/EnglishChamber/

Yehudi Menuhin          2’06+3’14+3’13            8/9      

2007 Naxos      Anna Pyne/Philip Harmer/EnglishSinfonia/Howard Griffiths

                        2’03+3’18+3’02            7/9

 

(Doble) Concierto 2 violines, op. 49 (1930)

2007 Naxos      Janice Graham, Sarah Ewins/EnglishSinfonia/Howard Griffiths

                        4’40+4’52+5’16            7/9

 

Egdon Heath, op. 47 “Homenaje a Thomas Hardy” (1927)

1962 Decca      Sir Adrian Boult/OFilLondres               12’54   8/7,5

1975 EMI         André Previn/OSinfLondres                  14’36   9/8,5

1994 Chandos  Richard Hickox/OSinfLondres              16’34   8/9

1994 Warner    Andrew Davis/OSinfBBC                     13’07   8/9

1998 Naxos      David Lloyd-Jones/ORealNacEscocia    12’46   6/8

 

Hammersmith, op. 52 (1931)

1994 Chandos  Richard Hickox/OSinfLondres              16’09   8/9

1998 Naxos      David Lloyd-Jones/ORealNacEscocia    13’36   7/8

 

Invocación, op. 19/2 (cello y orquesta) (1911)

1998 Naxos      Tim Hugh/ORealNacEscocia/David Lloyd-Jones           10’13   8/8

 

Movimiento lírico (viola y orquesta) (1933)

2007 Naxos      Andriy Vlytovych/EnglishSinfonia/Howard Griffiths     11’35   8/9

 

Obertura Walt Whitman, op. 7 (1899)

2012 Naxos      JoaAnn Falletta/OdelUlster       7’20     7/8,5

 

The perfect fool, op. 39: música de ballet (1923)

1958 EMI         Sargent/OFilLondres                            10’17   7,5/7

1962 Decca      Sir Adrian Boult/OFilLondres               10’41   8/7,5

1975 EMI         André Previn/OSinfLondres                  10’36   9/8,5

1994 EMI         Yehudi Menuhin/EnglishChamber        10’36   8,5/9

 

Los Planetas, op. 32 (1916) (primera parte)

1926 Naxos      Holst/Coro&OSinfLondres

                        6’13+07’15+3’32+7’01+06’57+5’57+5’23=42’23          2/4

1957 Urania     Stokowski/CoralRogerWagner/OFilLosAngeles

                        6’37+08’03+4’04+7’37+07’47+5’44+6’43=46’35          8/7,5

1958 EMI         Sargent/Coro&OSinfBBC        

                        6’52+09’13+3’34+7’45+09’34+6’02+7’09=50’11          7/6

1962 Decca      Karajan/CoroÓperaEstatal/OFilViena   

7’03+08’20+3’56+7’37+08’32+5’46+7’29=48’48          9/7

1967 EMI         Boult/Coro&ONewPhilharmonia         

7’19+08’52+4’05+8’03+09’12+6’27+7’09=51’07          9/7,5

1970 Decca      Herrmann/Coro&OFilLondres 

8’38+10’01+4’32+9’03+09’27+6’54+8’17=56’52          9,5/6

1970 Philips     Haitink/CoroJohnAlldis/OFilLondres   

8’29+08’37+4’00+7’57+09’21+5’51+7’31=52’10          8/8

1971 DG          W.Steinberg/CoroConservNuevaInglaterra/OSinfBoston

                        6’34+07’23+3’56+7’58+07’42+5’22+6’45=45’57          7,5/8

1972 Sony        Bernstein/CamerataSingers/OFilNuevaYork

                        6’37+09’35+3’58+8’20+08’53+5’26+8’24=51’13          8/7,5

1972 Decca      Mehta/LosAngelesMaster/OFilLosAngeles

                        7’12+08’09+3’50+7’50+09’56+5’39+7’00=49’42          7/7

1974 EMI         Previn/Coro&OSinfLondres

                        7’05+08’42+3’51+7’41+09’52+6’03+6’22=49’36          9/8

*1977 EuroArts Ormandy/CoroClubMendelssohn/OdeFiladelfia

                        6’44+07’55+4’08+8’08+08’22+5’24+7’12=47’53          8/7

1978 Philips     Marriner/CoroAmbrosian/OConcertgebouw

                        7’41+07’35+3’59+8’10+07’47+5’25+7’53=50’39          8/8

1979 EMI         Boult/Coro&OFilLondres

                        8’02+07’26+3’48+7’59+08’22+6’27+6’22=48’26          9/8

1979 Decca      Solti/CoroJohnAlldis/OFilLondres       

6’41+08’22+3’49+7’15+09’49+5’34+8’02=49’30          7,5/8